رسانه های اجتماعی چگونه در افسردگی نقش دارند؟

۲ Comments

1. فاطمه زهرا on ۰۹ دی ۱۴۰۳ at ۱۵:۵۹

   سلام من واقعا نگران دوستم هستم خیلی دختر خوبیه ولی به خاطر دعوا و اتفاقاتی توی خانوادش همش خودشو با بازی های آنلاین پر از فساد آروم میکنه دختر سر به زیریه خانوادش اجازه ی بیرون رفتن غیر از مدرسه و کلاس های درسیشو بهش نمیدن ولی وقتی که یکی بهش پیشنهاد دوستی میده مقاومت میکنه ولی باز وقتی اون پسر میره ناراحت میشه خیلی تنهاس من و بقیه ی دوستام همش سعی داریم باهاش همدردی کنیم و بگیم نرو تو اینجور بازی ها ولی گوش نمیده حتی براش هدیه میخریم ولی فکر میکنه ما الکی میگیم و درکش نمیکنیم. راهنماییم کنین چطوری میتونم کمکش کنم نمیخوام ببینم جلوی چشمم آب بشه و هرروز افسرده تر اون دختر خوبیه از درسش افتاده همه درباره ی خانوادشون تو روستایی که هستن شایعه میگن .خواهش میکنم راهنماییم کنین.

   Reply
   • شاهین نبی زاده on ۳۰ فروردین ۱۴۰۴ at ۱۴:۵۶

     درود خانوم فاطمه زهرا.
     عزیزم شما یا ۷یچکس هرگز نمیتونه به کسی کمک بکنه. تنها میتونید کمک بشید. یعنی کمک شدن یا به هر نامی که بخونید ، بهبودی، بهتر شدن، اصلاح شدن یا … همیشه یک مسعله ی ۳۶۰ درجه و کُروی هست. نه یک کار. یک عمل تنها. یک حرف. شخص. سخنرانی. یا مستند. یا هشدار. تمام اینها و اونچه که بشکل خوب و بد و درست و غلط باشه قطعا کمک نیست و باعث تشدید مشکل میشه.
     کمک میتونه از طرف کائنات فقط انجام بشه. و شما و دیگر انسانها یا اتفاقات و مساعل همه در کمک واقعی که باعث تحول باشه شریک هستند.
     چون تمام اینها در پیدایش مشکل نقش دارند.
     باید تمام اینها هم در محو شدن اون نقش داشته باشند.‌

     اما اونچه شما بعنوان دوست میتوتی انجام بدی، اینه که ازینکه تصور کنید میدونید هر شخصی در چه حال و فضاییه و چه چیزی براش خوبه و چه چیزی بد دست بردارید. بعبارتی ازینکه قضاوتگرانه ببینید از جایگاه بالا به پایین و منتقدانه برخورد کنید دست بردارید. و ابتدا درک کتید شما و هر شخص ذیگه نمیدونه حتی چه چیزی برای خودش خوب یا بده.
     بهمین دلیل انسانها تمایل زیادی به کمک به مردم یا استاد شدن و توضیح دادن به دیگران دارند.
     آرزوی هر انسانی که بپرسید در انتهای حرفش کمک به مردم رو خواهید شنید. چون تمام انسانها سردرگمند و اینکه به دیگران سخنرانی کنند و به اصطلاح کمک کنند و بک حرفی چیزی برای تدریس یا راهنمایی داشته باشند، باعث میشه خودشون و سردرگمیه خود رو فراموش کنند. حالا چه در غالب اساتید موفقیت باشه یا معنویت یا لایف کوچ یا راهنماهیی زندگی و مشاور و روانشناسها و غیره.
     ((به فکر دیگران بود، و به دیگران پرداختن بهترین راه فراموشیه خود و فریب دادن خوده)). چون باعث میشه از حس بدی که شخص از دیدن خود و مساعلش میگیره به خس خوب فداکاری و کمک به دیگران تبدیل بشه.

     اما یقین بدونید هر کسی که در فکر کمک به دیگرانه ، اونم نخواسته و طلب نشده، علامتی ازینه که خودش نیاز به کمک داره.

     اما شما شخصا ازین راه نیتوتید وارد بشید تا اقلا باهاتون ارتباط برقرار کنه. چون شما رو به رسمیت نمیشناسه. مخرم نمیدونه. و شما هم براش مزاحمی مثل پدر مادر معلم و بقیه هستید.

     ابتدا ازش اجازه بگیرید و بگید در موردی به نظر و‌کمکش نیاز دارید.بعد شروع صحبتتون با عذرخپاهی باشه ازینکه من درک نمیکردم در چه خالی هستی و چی میکشی.برای خودم هرگز پیش نیومده بود و مثل بقیه فقط با ادعا وی اینکه چی برات خوبه چی بد و میدونم چه باید کرد و وی مبتذله چی درست ،، و غیره ،، داشتم کمترین پناهگاهت رو حتی ازت دریغ میکردم. و بنوعی من هم همراه بقیه داشتم محدود و محرومت میکردم. منو ببخش. و اگر روزی دلت خواست درد و دل کنی اقلا بدون دوستی داری مه حاضره بهت گوش کنه.

     و فقط گوش کنه. نه اینکه حرفت رو قطع کنه وسط حرفات بپره و بخواد اصلاحت کنه و هی راه حل ارائه بده. در واقع اونچه میگه و درست و غلطش مهم تیست. انسان باید اجازه داشته باشه راه خودش رو بره. و آزاد باشه اشتباهات خودش رو بکنه.
     تا بتونه روی پای خودش بایسته و واقعا بزرگ بشه.نه فقط سنش بره بالا. و بتونه نسعولیت اعمالش رو بعهده بگیره.

     تنها چیزی که میدونم اینه که من میتونم بهت گوش بدم. فقط. چون تنها این اهمیت داره که جایی یا کسی در دنیا باشه که با قلبش بهت گوش بده. توجه کنه. به تو. نه حرفهات. به خلوتت و سلیقه و افکارت و کلا اونوه عستی احترام بزاره. و اقلا اگر هم نتونه پیشنهادی بده ، بتونه ینگ صبور باشه.کسی مثل پناهگاه تا احساس تنهایی نکنی. و بدونی کسی هست که فارغ از همه چیز و هر اتفاق دوست داره و بهت فقط گوش نیده.

     عذر میخام که به بازی مورد علاقت میگفتم مبتذل‌.و انقدر اذیتت کردم. خیلی راحته به بهانه خیرخواهی و دلسوزی و نگرانی و اینها ، شخصی رو محدود کنی و مثل دیکتاتورهایی که حکومت دار باشند همه جا براش خط کشی کنی. تو خق داری ناراحت باشی از من.

     و من باید خیلی خودشیفته باشم که خودم رو معیار خوبی و درستی در نظر گرفته باشم. و بگم اونچه من نیگم مبتذله و مخرب.‌و اونچه میگم نیست. شاید وجود منه که سرکوب های زیادی داره و میتونه یک بازی رو مبتذل بدونه.

     این حداقل کاریه که نیتوتید بکنید و این رو بدهکاری خودتون به اون دختر نوجوون بدونید.تا حداقل در نابود کردنش سهم خودتون رو نداشته باشید. بلکه در این توفان ناآگاهی که میبینم ، اقلا یک پناهگاه باشید.

     و این ظرفیت بسیار بالایی میخواد. شاید بت.نید اداش رو در بیارید، اما واقعا میتونید گوش بدین؟ واقعا میتوتید بپذیرید که سما ، چون نمیدونید خوشبختی و آرامش خودتون چیه و چطور باید زندگی کتید و کلا چه باید کرد و چطور باید بود ،، بدون درخواست کمک وارد شدین تا به دیگران نظر بدین و با این کارها خودتون رو دچار حس کاذب فچخوبی ، دلسوزی فداکاری کنید. که خب حق دارید. از سردرگمی و حس بدی که خودم نمیدونم کیم و چیم و چه نیکنم بهتره.

     ولی شاید ، فقط شاید ،، اگر کمک های امثال شما و اطرافیانش نبود همه چیز مسیر طبیعیه خودش رو داشت.

     کما اینکه اونچه شما برای خودتون خوب پنداشتید بارها بد در اومده. و اونچه بد پنداشتید بارها خوب در اومده.
     انسان نگران ، نمیتونه کمک کنه.
     تنها انسان شاد و در آرامش و سعادتمنده که نیتونه کمک بشه.

     چون حضورش کمکه.‌

     اگر حضور کسی کمک نباشه اعمال و رفتار و گفتارش میتونند باشند؟؟؟

     اعمال و رفتار و گقتار هرکسی از کجا میاد؟؟
     از بودش اون شخص. یا سطح آگاهیش. وجودش. بودنش.

     کسی که بودنش نور نشده باسه با حرکات و گفتار جعلی و خودفریبی هاش فقط بدترش میکنه.

     هر کسی خدایی داره.‌و هر کسی سرنوشتی و هر کسی برای خودش کافیه. تنها انسانی که مهر و درک و شفقت داشته باشه وجودش کمک به هر کسی میشه.

     بقیه در حال فرار از خود بوسیله نصیحت دیگرانند و ریختن غم و رنج پنهان خود ، بر دیگران. به نامهای مختلف. خیر خواهی و غیره.
     راه جهنم از خیرخواهی ها سنگفرشه.
     برای خیر خودآگاهی و عشق لازمه.

     همونطور که فقط انسانی که در سکوته واقعا چیزی برای گفتن داره.انسانی که دائما ذهنش در حال حرف زدنه فقط روی دیگران بالا میاره کلماتش رو. حرف نمیزنه.

     ببینید شما کدومید؟
     کمک به خود کمک به کل جهان و موجوداتشه.
     هر کسی عیوب خود رو در دیگران میبینه.

     دیگران تنها آینه من هستند.‌
     نگرش درست پیدا کردن بزرگترین کمکه.

     اگر نه خدای عالم از انجام هیچ کار و کمکی در آن واحد ، ناتوان نیست. (اگر بگذارند.)

     ★خیر پیش★

     Reply